Böyle bi konu açacağım hiç aklıma gelmezdi. Canavar gibiydi benim oğlum. Tüm herşeyin üstesinden gelebiliyordu. Tüm zorluklarada dayanabilirdi. Bana kendini sevdirmezdi bira ağır abiydi ama bensizde yapamazdı. Ne istese bakışları yada ötüşüyle anlatırdı bana. Bu illet hastalığa kadar herşey mükemmeldi. Bu kuluçkada baba olacaktı nereye gitti böyle zamansız anlamadım. En kötüsüde ellerimde ölmesi... Hani insan madem ölecekti keşke gece ölseydi diyor ama benim uyanmamı beklemiş oğlum. Uyandım. Biraz muhabbet ettik. Bana baktı. Sonra bi çırpınış felç geçirir gibi kanatları açıldı elime aldım bana baktı ve kafası düştü. Üzüntüden ne yazacağımıda bilmiyorum özür dilerim. Uzun zaman sonra ilk sultanım olan ÇAKIR ımı kaybettim. ![Sad]( "Sad")
